Frå Maskina

The Singularity, eller Singulariteten

Punktet i tida der menneske har prestert å skape ei maskin så intelligent at den kan skape ein betre versjon av seg sjølv. Ein evigvarande sirkel av nyskaping og forbetring av kunsteleg intelligens.

Er dette det me går mot? Kjem eg til å oppleve dette punktet i mi levetid?

Ja, nei, kanskje?

Kunsteleg intelligens er verkeleg i vinden for tida. Saman med robotutvikling, forbetring av menneske (cyborgs anyone?) og sjølvkøyrande bilar, er kunsteleg intelligens eit av dei fremste forskningsfelta innan ny teknologi. Noko som og vert attspegla i populærkulturen.

Big Hero 6; robotar med kunsteleg intelligens og følelsar.

(Beklagar evt. spoiler. PS. Eg har ikkje sett filmen sjølv)

Avengers: Age of Ultron: superintelligent menneskeskapt robot som kjem fram til den konklusjon at den lettaste måten å redde verda på er å utslette menneska.

Ex Machina: superintelligent humanoid robot.

Deus Ex: Cyborgs

til og med Call of Duty gjekk inn i framtida og forbetra menneske i Advanced Warfare.

Og sjølv omdette er tema som har gått att i populærkulturen i lange tider, ser det ut til at det er ein ny topp no, og det er nok ikkje så rart.

Desse forskningsfelta er nærare å verte realitet enn nokon gong tidlegare, naturleg nok.

Dei vert meir synlege i nyheitsbiletet, fordi dei faktisk begynner å bety noko for kva som kjem til å hende i dei neste par åra.

Det er ikkje lenger eit halvt eller eit heilt århundre til me har bilar som køyrer seg sjølv, eller til me har robotar som beveg seg rundt i samfunnet. Me er allerede på god veg dit, og eg vil tru at om rundt 20 år så er det ein klar realitet som me alle er vorte relativt vane med.

Men alt dette var ein digresjon, så tilbake til tema.

Singulariteten og kunsteleg intelligens.

Det store spørsmålet er når. Og eg trur (heldigvis burde eg kanskje seie) at det framleis er lenge til. Ikkje til me ser kunsteleg intelligens som begynner å nærme seg menneskeleg nivå, men eg har vondt for å tru at me innan relativt kort tid klarer å skape ei maskin som er så intelligent at den kan skape ei maskin som er meir intelligent. Men trur eg det kjem til å hende? Absolutt.

I mi meining er singulariteten uungåleg dersom dagens forskning held fram. Vil eg at me skal halde fram? Absolutt.

Å skape noko som er meir intelligent enn oss sjølve vil være eit så stort gjennombrot i vitskapen, og vil kunne lære oss så mykje nytt, at eg håpar dette er noko som vil hende i mi levetid.

Trur eg me kjem til å ende opp med noko som har ynskje om å utrydde menneskeheita, slik så mange før meg har profetert? Nei, det trur eg ikkje.

Kvifor skal maskiner som me sjølv har skapt ha ynskje om å utrydde oss? Kva vinn dei på det?

Nei, dei kjem ikkje til å trenge oss lengre, men dei taper heller ikkje noko på å late oss være her.

Saken er og at dei framleis er maskiner, og difor vil vera skapa som tenarar. Dei er ei maskin, og sjølv om dei kan tenkje vil dei stort sett vere til for å utføre oppgåver, for oss.

Utan oss har ikkje maskinene lengre eit mål. Utan oss vil maskinene ende opp med eit “liv” utan meining, eit “evigvarande liv” utan meining. Som intelligente “vesen” trur eg definitivt dette er noko dei kjem til å ha ynskje om å unngå.

Men om me ender opp på eit slikt stadium at maskinene kjem fram til at dei ikkje har bruk for oss lengre, trur eg heller på ei ending som i Her, enn med utrydding av menneskeheita..

Eller kva?